Last updated on mei 20th, 2023 at 06:56 pm
Uitgave 14, september 2002
Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg
Deze opmerking heb ik vaak genoeg gekregen. Als klein kind betekende dat altijd dat het maar weer tijd werd om wat rustiger te worden en niet zo druk en wild te doen. Later in m’n tienerjaren zeiden m’n ouders dat vaker om me maar weer met beide benen op de grond te krijgen. Als tiener heb je nu eenmaal vele dromen en wensen, die misschien niet zo realistisch zijn. Maar als volwassen mens denk je wat filosofischer over zulke opmerkingen na. En dan komt bij mij automatisch de vraag „wat verstaat men dan onder normaal?“. Want laten we eerlijk zijn, wat voor de één normaal is, kan voor de ander wel eens abnormaal zijn. En wat misschien in Nederland normaal is, is in een ander land helemaal niet zo normaal. In sommige Afrikaanse landen is het bijvoorbeeld heel normaal dat je van boven niks aan hebt. Topless rondloopt. Stel je dat maar eens bij ons in Europa voor. Dat dus man en vrouw topless in het dagelijkse leven rondlopen. Onmogelijk, want voor ons is dat dus niet „normaal“. In sommige Arabische landen is het heel normaal dat een man met meerdere vrouwen getrouwd is. Bij ons ondenkbaar en zelfs strafbaar. Hier heb ik het nu over grote cultuurverschillen. Maar ook binnen Europa, waar de culturen redelijk hetzelfde zijn, heeft ieder land zijn eigen ideeën over wat normaal is. Zo is het bijvoorbeeld in Duitsland heel normaal de je „je“ zegt tegen God. Toen ik dat de eerste keer hoorde was ik echt heel erg verbaasd. Je kan toch geen „je“ zeggen tegen God. Maar in Duitsland is dat zo. Zij zeggen je omdat ze zo dichter bij God staan. Wij zeggen „u“ om onze respect voor God aan te tonen. Niemand van ons doet wat verkeerd. Het is gewoon hoe je bent opgevoed en wat jou geleerd is tijdens je opvoeding over wat „normaal“ is. Maar is het dan eigenlijk wel leuk om „normaal“ te leven? Ik persoonlijk vind het beter om een beetje prettig gestoord te zijn. Alles met een korreltje zout te nemen. Dan hou je ook de lol in het leven en misschien is dát wel heel „normaal“.
Groetjes Marquerite