Last updated on mei 20th, 2023 at 06:55 pm
Leestijd: 2 minutenUitgave 19, februari 2003
Met een klein beetje schuldgevoel zit ik achter de computer om mijn 500 woorden voor Februari op papier te krijgen. De kachel staat op 3, ik heb een hele pot thee voor mij staan, de dag is al bijna voorbij en ik ben net aangekleed. Toen vanmorgen manlief en kind de deur uitgingen kreeg ik een heuse aanval van luiheid, ze hadden nog maar net de voordeur achter zich dicht of ik lag alweer in mijn warme bed te genieten van de warmte onder het dons. Natuurlijk had ik daarna helemààl geen zin om eruit te gaan en, echt het toppunt op een doordeweekse dag, met een pot koffie terug in bed en eindelijk tijd om mijn boek uit te lezen met een snorrende kat aan mijn voeten die het dus blijkbaar helemaal met mij eens was. Ver in de middag moest ik mijn bed wel uit om iets te eten te fabriceren en het is mij gelukt. In de voorraadkast nog een pakje kippensoep gevonden en een zak met shoarmabroodjes, uit de diepvries een pakje vlees opgevist, knoflooksaus gemaakt van een restje alioli met kwark, fijngesneden ijsbergsla en een rode en een groene paprika in stukjes gesneden en terwijl ik daarmee bezig was, schoot ik in de lach. Dit was het recept voor Taco’s en niet voor Shoarma. Nou ja wat maakt het uit, een luie dag is nu eenmaal een luie dag, en geloof het of niet het geeft een heerlijk gevoel van voldaanheid als je jezelf toestaat om de kantjes er eens flink af te lopen. En om mijn dag af te ronden ga ik straks voor de derde keer naar meditatie.
Een vriendin van mij nodigde mij verleden week uit om eens een meditatie sessie bij te wonen en ik was en ben nog steeds verbaasd over de rust en vrede die daar heerst. Samen met ongeveer 10 personen krijgen wij les in ontspanning en mediteren en alhoewel ik behoorlijk nieuwsgierig was en een beetje huiverig in het begin ben ik bekeerd. Niks geen zweverig gedoe of overdreven geleuter maar een heerlijk loom gevoel en een totale rust hou je eraan over. En die rust en vrede in jezelf hebben we wel nodig ook, ik tenminste wel.
Voor de lezers die geen Nederlandse TV hebben er is alweer een kind van 13 doodgeschoten tijdens een sneeuwballen gevecht, deze keer in een Rotterdamse achterstandswijk. Tijdens het gooien van sneeuwballen heeft 1 jongen een sneeuwbal per ongeluk tegen de ruit van een automobilist gegooid, waarop de man woedend is uitgestapt en het kind zo heeft geraakt dat het de volgende dag aan zijn verwondingen is overleden. Ik ben misselijk dit KAN toch niet waar zijn?
Op internet heb ik een beetje doorgezocht en nu blijkt dat het slachtoffer van Kaap Verdische afkomst was, waarom stond dat niet gewoon in de krant? Schaamte of het bedekken van gewone ordinaire rassenhaat? Ook al zou dat joch express die sneeuwbal tegen de ruit van een misschien oervervelende buurman hebben gegooid, Nou en? Stap uit pak hem bij zijn lurven desnoods maar neerschieten? ; en hoe komt die griezel zomaar aan een pistool? Dat verkopen ze toch niet bij Albert Heyn?
Ik ga naar meditatie tot volgende maand.
Sunflower