Last updated on juni 29th, 2024 at 04:08 pm
De ochtendmist hing nog over de kustlijn van Deià toen rechercheurs Jaume Ferrer en Rafael López arriveerden bij de gemeubileerde villa waar het levenloze lichaam van Natalie gevonden was. De zon brak net door de wolken, wat een onwerkelijk licht wierp op de pittoreske omgeving van dit kunstenaarsdorp op Mallorca.
Natalie, een veelbelovend fotomodel van 24 jaar, lag op de marmeren vloer van de villa, haar gezicht vertrokken in een vredige rust die haar gewelddadige dood verraadde. De onderzoekers, met hun jarenlange ervaring, wisten dat de schijn vaak bedroog bij dergelijke zaken.
“Henk van der Meulen,” mompelde Jaume terwijl hij door de persoonlijke bezittingen van Natalie snuffelde. “Waarom zou een Nederlandse makelaar betrokken zijn bij de dood van een jonge Mallorcaanse vrouw?”
Rafael, zijn rustige en bedachtzame partner, knikte terwijl hij de telefoon van Natalie doorzocht. “Henks nummer staat hier in haar contacten. Laten we hem ondervragen.”
Henk woonde al jaren in Valldemossa, een idyllisch dorp niet ver van Deià, bekend om zijn historische charme en weelderige landschappen. Zijn huis, een typisch Mallorcaanse finca met dikke stenen muren en een oranje leistenen dak, stond in schril contrast met de moderne villa waar Natalie haar laatste adem had uitgeblazen.
Henk ontmoette hen met een kalme glimlach, zijn Nederlandse accent duidelijk in zijn spreken. “Ik ken Natalie niet persoonlijk,” verklaarde hij, zijn blauwe ogen onbewogen. “Ik was gewoon de makelaar die deze villa op de markt bracht. Veel mensen bezochten het huis de afgelopen weken.”
“Maar waarom staat jouw nummer dan in haar telefoon?” vroeg Jaume, zijn stem scherp met wantrouwen.
Henk zuchtte. “Misschien heeft ze het nummer van een advertentie of een bezichtiging. Ik zie veel klanten, ik kan niet iedereen onthouden.”
Terug op het bureau, graven Jaume en Rafael dieper. Ze ontdekten dat Henk opgroeide in Zeist, een vredig stadje in Nederland. Intrigerend genoeg bleek Natalie’s moeder ook een Nederlandse vrouw te zijn, rond dezelfde leeftijd als Henk.
“Er moet een verband zijn,” mompelde Jaume, terwijl hij door hun aantekeningen bladerde. “Waarom zouden Henk en Natalie’s moeder elkaar kennen?”
Rafael, bedachtzaam als altijd, sprak langzaam. “Misschien was er een relatie tussen hen. En misschien is er iets gebeurd dat Henk deed besluiten Natalie te doden, uit wraak of jaloezie.”
Het onderzoek leidde hen naar een verband tussen Henk en Natalie’s moeder, een oude relatie die in bitterheid eindigde. Henk had gezworen haar leven te ruïneren zoals zij dat met hem had gedaan.
Op een stormachtige avond in Valldemossa confronteerden Jaume en Rafael Henk in zijn finca. De regen sloeg tegen de ramen terwijl Henk, geconfronteerd met het bewijs, zijn daden bekende.
“Ik hield van haar,” fluisterde Henk, zijn stem gebroken door spijt. “Maar ze heeft mijn leven verwoest. Ik kon haar niet vergeven.”
Terwijl Henk werd weggevoerd, bleef Jaume uitkijken over de duistere hemel van Mallorca. Het eiland, doordrongen van geschiedenis en schoonheid, had nu een nieuwe herinnering aan de duistere kanten van menselijke passies.
“Elk paradijs heeft zijn slangen,” zei Rafael, naast hem staand.
Jaume knikte langzaam. “Zelfs op Mallorca.”
En zo eindigde het verhaal van Henk van der Meulen, een Nederlandse makelaar die zijn weg naar een klein hoekje van dit mediterrane paradijs vond, alleen om door zijn eigen hartstochten te worden verscheurd.