Last updated on mei 20th, 2023 at 06:50 pm

Leestijd: 5 minuten

Eén van de bekende toeristische activiteiten is de treinreis met de historische trein van Palma naar Sóller en vervolgens met de openlucht tram van Sóller naar Port de Sóller. De trein en de tram worden beheerd door het bedrijf Ferrocarril de Sóller, S.A.

Kaartjes zijn te koop via de website www.trendesoller.com (Spaans/Catalaans/Engels/Frans/Duits). Heb je het kaartje online gekocht, dan krijg je via e-mail een boekingsnummer en een betaalde factuur toegestuurd. Belangrijk is deze factuur op te slaan of te printen.

De passagiers die online een kaartje hebben gekocht, worden een half uur voor vertrek op het desbetreffende station verwacht. Hier is een speciaal loket dat uitsluitend voor reizigers is die hun kaartje online hebben gekocht. Hier dien je de e-mail en de betaalde factuur te laten zien. Vervolgens krijg je de kaartjes.

Belangrijk om te weten: huisdieren zijn niet toegestaan, tenzij het om een blindengeleidehond gaat. Fietsen mogen niet worden meegenomen.

Trein
De trein rijdt vanaf Palma naar Sóller en stopt onderweg in Bunyola. Dit zijn de prijzen zoals die vandaag op de website van trendesoller staan, met uitzondering van het tramkaartje (prijs elders gevonden):

Kaartverkoop station Palma:
Palma – Bunyola: 9 €
Palma – Bunyola – Palma: 15 €
Palma – Sóller: 18 €
Palma – Sóller – Palma: 25 €

Kaartverkoop station Sóller:
Sóller – Bunyola: 9 €
Sóller – Bunyola – Sóller: 15 €
Sóller – Palma: 18 €
Sóller – Palma Sóller:25 €

Kaartverkoop station Bunyola:
Bunyola – Palma: 9 €
Bunyola – Palma – Bunyola:15 €
Bunyola – Sóller: 9 €
Bunyola – Sóller – Bunyola: 15 €

Combiticket:
Trein + tram (Palma – Sóller – Port Sóller): 32 €

Ticket tram:
7 €



Hieronder een bijdrage uit de allereerste gedrukte uitgave van Mallorca Vandaag in augustus 2001:

Terug in de tijd

Op het station aan de Plaça d’Espanya in Palma de Mallorca staat een lange rij mensen voor het loket. Hier verkoopt men alleen kaartjes voor de treinreis naar het bergstadje Sóller. De meeste wachtenden zijn uitgerust met een fototoestel of videocamera. Deze treinreis van Palma de Mallorca naar Sóller valt onder de categorie bezienswaardigheden op het Spaanse eiland. Mijn gedachten gaan terug naar Nederland, naar de overvolle treinen tijdens de spits en ik overweeg huiswaarts te keren. Gelukkig wordt de rij spoedig kleiner en koop ook ik voor 800 peseta’s een retourtje naar Sóller. Een kaartje voor een andere bestemming is bij dit loket niet verkrijgbaar. Wel kun je één keer per dag voor 400 peseta’s meer meerijden met de Tren Turistico. Dan stop je onderweg bij uitzichtpunt Mirador del Pujol, midden in het Tramontana gebergte. De passagiers hebben dan de gelegenheid foto’s te nemen van het bergachtige landschap op Mallorca.

Tijdmachine
Op het perron, waar in 1912 het traject Palma – Sóller officieel werd geopend, wacht ik met nog zo’n 200 medepassagiers op de in 1927 geëlektrificeerde locomotief met wagons. Over tien minuten leidt deze trein mij en de andere passagiers door het noordwestelijke deel van Mallorca naar het hoog in de bergen gelegen stadje Sóller. Van dit model locomotief is dit het enige exemplaar dat vandaag de dag nog in gebruik is. Om tien voor één rijdt de volle trein dan eindelijk het station binnen en laat de passagiers uit Sóller uitstappen. Ik loop naar het achterste deel van de trein en vind ondanks de mensenmassa met gemak een zitplaats op één van de houten banken. Tien minuten later is de trein vol met nieuwe passagiers, niemand hoeft te staan. Links van mij rijdt de de locomotief langs en koppelt zich aan mijn wagon vast. Opeens zit ik voorin.

Met een luid getoeter, dit geluid doet eerder aan een stoomboot denken, zet de trein zich in beweging. Door de open vensters blaast een aangenaam windje. De eerste kilometers heb ik het gevoel in een oude tram te zitten die zich een weg dwars door het moderne stadsleven baant. Links en rechts razen auto’s en brommers voorbij. Voor een spoorwegovergang toetert een vrachtwagen. De chauffeur zwaait. Onderweg reageren nog meer automobilisten met enthousiasme op de passerende trein. Het is alsof ik met de koninklijke familie op reis ben. Langzaam schommelt het opvallende rode gevaarte door het drukke stadsverkeer van Palma de Mallorca. Zevenentwintig kilometer per uur was in het begin van deze eeuw een behoorlijke snelheid. Daarom noemde men deze trein destijds ook wel de Rode Flits.

Vandaag de dag is het een slakkengangetje. De snelheid is wel ideaal om iets van het veelzijdige Mallorca te kunnen bekijken. Eénmaal uit de stad boemelt de trein door de uitgestrekte velden met oude olijfbomen. Bij het eerste stationnetje stapt niemand in en niemand uit. Pas in Bunyola, aan de voet van de Serra Alfabia, stappen enkele nieuwe passagiers in. Met de open ramen, het houten meubilair en de schommelende wagons heb ik het gevoel dat de trein ieder moment overvallen kan worden door een groep cowboys of indianen. Op dit gevoel spelen de mensen van de Spaanse Spoorwegen (Ferrocaril) in. Met slogans als ‘een reis in het verleden’ of ‘de enige tijdmachine die haar effectiviteit heeft bewezen’ wordt deze treinreis in folders en advertenties aangeprezen.

Pakistan
Ook de mensen uit de filmindustrie hebben het authentieke karakter van de trein ontdekt. In de Engelse televisiefilm The people’s Princess – a Tribute (een Britse film over het laatste levensjaar van prinses Diana) fungeert het stationnetje van Sóller als een station in Pakistan. De veelzijdigheid van het eiland maakte het bovendien mogelijk om voor dezelfde film locaties als Angola, Sardinië, Griekenland en Londen op Mallorca te filmen. In de trein wordt mijn reis naar het verleden enigszins verstoord door de komst van de conducteur: hij draagt een mobiele telefoon aan zijn riem.

Eindpunt
Het landschap, dat eerst vlak is, maakt na het passeren van de eerste tunnel plaats voor een meer bergachtig gedeelte. In de wagon bevinden zich noch slapende, noch kranten lezende passagiers. Nee, op dit traject kijkt men óf naar buiten óf men leest de brochure over Sóller die iedereen voor het begin van de reis aan het loket kreeg uitgereikt. De trein voert ons tot op 500 meter hoogte in de bergen, over de Serra d’Alfabia. In de tunnels daalt de temperatuur aanzienlijk. We rijden door 13 tunnels en over enkele bruggen. De rit door de langste tunnel duurt zeven minuten. Na ongeveer 50 minuten komt Sóller in zicht.

Langzaam baant de trein zich nu een weg tussen de sinaasappelbomen die zeer dicht bij de rails staan. De verleiding een vrucht te plukken is groot. Terwijl ik overweeg aan deze verleiding toe te geven heeft de trein de eindbestemming Sóller al bereikt. Wie van hieruit verder wil naar Port de Sóller, het havenstadje op vijf kilometer afstand, kan overstappen op de nostalgische tram. Het station van Sóller is bevolkt met een grote groep mensen die allemaal op deze trein wachten. Over tien minuten rijdt hij weer terug naar Palma de Mallorca. Ik sta op en neem plaats op één van de banken aan de andere kant van de wagon. Er zijn meer mensen die net als ik alleen voor de treinreis zijn gekomen en niet uitstappen. Ook zij willen op de terugreis die kant van het spoor bekijken die ze op de heenreis niet gezien hebben.